J. Tupikowski CMF, Droga, Prawda i Życie

I Wyrok
Życie objawiło się: przyszło do nas. a myśmy Je odrzucili przez błędny werdykt ludzkiej zawiści, ludzkiej niesprawie­dliwości, zakłamania... To była największa pomyłka, za wcześnie wzięty kamień do ręki!
Jezu. broń mnie przed wydawaniem niesprawiedliwych wy­roków! Ja sam nie jestem bez grzechu! Kamień wypada mi z ręki...
II  Krzyż
Prawda jest taka: Krzyż już znajduje się na ramionach Chrystusa. Kto Mu go włożył? Nie ma winnych? Wszyscy odeszli...
Panie Jezu, nie dozwól, abym obarczał ludzi moim krzyżem, cierpieniem, pomówieniem, złą radą! Dopomóż mi walczyć z kłamstwem!
III Upadek pierwszy
Jezus jest nasza Drogą, a jednak upadł na drodze krzyża. Czy ktoś Go popchnął, podstawił nogę? Co Go aż tak bar­dzo przygniata?
Chryste, wybacz, to mój życiowy bagaż tak Cię popycha do upadku! To moje upadki - te małe i te duże, są tak dla Cie­bie bolesne!
IV  Matka
Maryja wydala na świat Życie. Przyniosła Je nam, złożyła w naszych dłoniach, w naszych sercach. Ona jest Matką na Jego drodze. Ona jest Matką na mojej drodze. Matko Bolesna, prowadź mnie bezpiecznie po drogach mo­jego życia; wprowadź mnie na Drogę, którą jest Twój Syn!
V Szymon
Czy z chęcią, czy bez niej - pomógł Jezusowi! Liczy się praw­da! Szymon nie zawiódł, szedł za Jezusem krok w krok. Szymonie, dobry człowieku, widzisz, jak często i ja nie roz­poznaję tych, którzy potrzebują mojej pomocy. Pomogłeś Jezusowi, pomóż i mnie. Prawda cię wyzwoliła...
VI  Weronika
Oblicze Człowieka i zwykła chustka. Oblicze Zbawicie­la i niezwykły gest. Odwaga, godność, pokora - prawdziwa troska o Życie.
Weroniko, dzielna niewiasto, otrzyj twarz Jezusowi swoją chustą i pokaż mi ją, abym dostrzegł na niej wszystkich ze­szpeconych, odepchniętych, chorych, samotnych...
VII  Upadek drugi
Jezus jest naszą Drogą do nieba, a jednak upadł już drugi raz na drodze na Golgotę. Golgota jest dalej niż niebo? Chryste, moja Drogo do Ojca, ucz mnie, proszę, cierpliwo­ści w powstawaniu każdego dnia; zawsze, kiedy upadnę!
VIII  Płacz
Płacz współczucia, niewierności, żalu. złych wyborów, zdra­dy - wszystkiego, co ludzkie. Płacz na drodze Jezusa zmusił Go do zatrzymania się: ..Nie płaczcie nade Mną...". Panie, obym tak płakał nad sobą, jak płacze na Tobą, nad innymi ludźmi, nad ich słabościami!

IX Upadek trzeci
To nie jest możliwe! Ten, który jest Drogą, upada? A może by spytać: "dlaczego upada?". Ale kogo zapytać? Tamtych ludzi? Tych, tutaj? Nie! Siebie zapytaj! Jezu., daj mi słyszeć zawsze Twoje słowa: "Idź, i od tej pory już nie grzesz!".
X Nagość
Stworzył niebo i ziemię, okrył pięknem cały świat, nie zapo­minając o najmniejszej roślince. Teraz stoi nagi, wystawiony na pośmiewisko gapiów. Król wyszydzony do granic możli­wości!
Chryste, spraw, abym zapragnął być błogosławionym - czy­stego serca!
XI Bliżej krzyża
Upadek ostateczny, przenikliwy ból. bezruch, bezlitosna agonia. I modlitwa: ..Ojcze, przebacz im., bo nie wiedzą, co czynią!". Cisza... Prawda milczy.
Jezu, naucz mnie ciszy serca, abym usłyszał Twój glos, głos Twoich braci i sióstr!
XII Śmierć
Przedostatnie słowo: ..W ręce Twoje, Panie..." I ostatnie sło­wo: „Wykonało się!". Życie umiera. Chryste, czekam na Ciebie - "Przyjdź, Panie Jezu!".
XIII  Bliżej Matki
Życie świata znowu na kolanach Matki. Łzy, ból, rozdarte Serce: „A Twoją duszę miecz przeniknie..."
Matko, przytul mnie do swego Niepokalanego, bolejącego Serca. Razem zaczekajmy na Jezusa - Twojego Syna i mo­jego Pana.
XIV Grób
Skała, kamień, straże, noc, dzień. Noc i... „wszystko stało się nowe!". ,,Życie objawiło się, myśmy je poznali..." Grób to nie koniec Drogi, Prawdy i Życia; to przystanek, z które­go przechodzimy do Domu Ojca. „I w życiu i w śmierci należymy do Pana". Amen!

W: Na drogach Miłości, Wydawnictwo Misjonarzy Klaretynów, Warszawa 2007.

Komentarze