Myśli na każdy dzień o krzyżu i cierpieniu

STYCZEŃ

1. Pan chłoszcze i nawiedza krzyżami swoich wybranych a ty chcesz być wyjętym? Jeżeli będziesz wyjętym od cierpień, będziesz i od nagrody (św. Augustyn).

2. Aby się dusza uświęciła, musi przejść przez chrzest cierpienia (autor nieznany).

3. Cierpienia zadają nam inni ludzie, ale i my sami. Któż nie cierpi przez samego samego siebie wskutek własnej bezwolności i braków, własnej winy i niespełnienia obowiązku?... Punktem centralnym myślenia biblijnego jest przekonanie, że istnieje ścisły związek między cierpieniem, jakie spotyka człowieka, a jego czynami.

4. … sprawiedliwy cierpi chwilowo, grzesznikowi powodzi się również chwilowo… radość występnych krótka, szczęście niewiernego trwa chwilkę (Hi 20, 5).

5. Rozwiązanie problemu cierpienia przesunięto w stan bytowania pośmiertnego. A na ziemi? – Cierpienie na ziemi pozostało dalej tajemnicą. Wprawdzie Biblia poucza, że cierpienie w planach Bożych ma jakiś sens (środek nawrócenia, oczyszczenia i udoskonalenia, środek wychowawczy), ale jakże trudno nam śmiertelnikom ten sens rozszyfrować!

6. Dużo cierpień przeżywanych przez człowieka wynika po prostu z jego natury. Cierpienie jest zjawiskiem życia. „To człowiek się rodzi, by jęczeć, jak iskra, by unieść się w górę” (Hi 5, 7) … Jest człowiek cząstką tego świata; odczuwa zimno i ciepło, głód i pragnienie, ma odczucia przyjemne i nieprzyjemne, odczuwa cierpienia fizyczne i duchowe. (…) Taka jest struktura człowieka; jego ciało, jak mówi Biblia, jest „prochem z ziemi”, co oznacza, że jest zniszczalne, niedoskonałe (Marian Czajkowski).

7. … ludzi niedola jednoczy (La Fontaine).

8. I bez widocznej rany ludzie giną. Myślami można struć się, jak strychniną (Wiktor Gomulicki).

9. Wielkość cierpienia nie stanowi liczba ludzi cierpiących (Bolesław Szczęsny Herbaczewski).

10. Los dał ludziom odwagę znoszenia cierpień.

11. Zbyt długi odpoczynek staje się cierpieniem (Homer).

12. Cierpię, więc jestem (Alfred Aleksander Konar).

13. Życie jest tak piękne, tak wartościowe, że trzeba czuć do końca, kiedy się je traci. Zawsze mogę powiedzieć te dumne, triumfalne słowa: boli mnie, więc żyję, więc jeszcze żyję (Jalu Kurek).

14. Ołtarzem – cierpiący człowiek (Marcin Luter).

15. Przed Twym litosnym wzrokiem od wieków się snuje ludzkiej nędzy, cierpienia bolesny różaniec, a Twe matczyne serce czuwa i współczuje, ku ziemskim biegnie dzieciom z troską, ukochaniem (Wanda Malicka).

16. Krzyż wbity na Golgocie tego nie wybawi, kto sam na sercu swoim krzyża nie wystawi (Adam Mickiewicz).

17. Nie ma człowieka, który by nie cierpiał (Bereszit Rabba 92, Talmud).

18. Świat jest pełen ukrzyżowań. To życie jest drogą krzyżową. Krzyż jest nieunikniony i konieczny, bo czyż życie byłoby w ogóle możliwe bez cierpienia i ofiary? (Kathryn Spink)

19. To, że na trzecim stopniu abstrakcji nie ma cierpienia, jest wybiegiem. Wystarczy, że cierpienie jest obok, na świecie (ks. Józef Tischner).

20. Prawie każdy z ludzi przechodzi bolesne oczyszczenie wiary. Bóg stopniowo usuwa im wszelkie ludzkie podpórki, by doprowadzić ich do czystej wiary. Dręczą ich straszliwe pokusy przeciw nadziei życia wiecznego (o. Dominik Wider OCD).

21. Człowiek nie może oczekiwać tylko spokoju i radości. Smutek jest nieunikniony, ale „kto sieje ze łzami, ten będzie żął z radością” (Ellen G. White).

22. Ostatecznie nie ludzie, tylko Bóg rządził Kościołem. Kościół nie chce przywilejów. Trzeba być razem z narodem katolickim, który tyle doświadczeń dziś znosi. Wolę więzienie niż przywileje, gdyż cierpiąc w więzieniu będę po stronie tych najbardziej umęczonych (kard. Stefan Wyszyński).

23. Nie dość, że nieszczęśliwego trapi szpetna rzeczywistość, ale jej jeszcze piękne sny pomagają (Daniel Zgliński).

24. O! ja wam powiem, jest cierpień mnóstwo:

Piękna lub chleba głodne ubóstwo,

A od ubóstwa gorsza choroba,

A od choroby gorsza żałoba,

A od żałoby, ach! gorsza strata

Żywych serc bratnich w kałużach świata.

A nad te straty, nad te cierpienia

Najgorszy z wszystkich – wyrzut sumienia (Narcyza Żmichowska).

25. Nasze cierpienia nie świadczą o niczym – są przypadkowe, niezamierzone (Stefan Kisielewski-Kisiel).

26. Największe piekło cierpień dzisiejszego człowieka wynika ze współżycia różnych ludzi ze sobą (Władysław Orkan).

27. Razem czy osobno? Jesteśmy chrześcijanami. Idziemy razem z Jezusem. Kiedy mówi o cierpieniu, o krzyżu, myślimy, że nas to nie dotyczy i mamy tyle pilnych spraw do załatwienia (ks. Jan Twardowski).

28. Bo kogo miłuje Pan, tego karze, chłoszcze zaś każdego, którego za syna przyjmuje (Hbr 12, 6).

29. Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził.

30. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowania dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5, 10).

31. Ale jeżelibyście nawet coś wycierpieli dla sprawiedliwości, błogosławieni jesteście. Nie obawiajcie się zaś ich gróźb i nie dajcie się zaniepokoić!... Lepiej bowiem – jeżeli tak wola Boża – cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle (1 P 3, 14.17).

LUTY

1. Nikt jednak z was niech nie cierpi jako zabójca albo złodziej, albo złoczyńca, albo jako (niepowołany) nadzorca owych dóbr! Jeżeli zaś (cierpi) jako chrześcijanin, niech się nie wstydzi, ale niech wychwala Boga w tym imieniu (1 P 4, 15.16).

2. Bóg zsyła na człowieka pobożnego nieszczęścia nie dlatego, że go opuszcza, ale by do doświadczyć (św. Augustyn).

3. Przez cierpienie ukazuje się nam nie gniew Boży, ale raczej Jego miłosierdzie (św. Augustyn).

4. Dobra jest choroba ciała, jeżeli przez nią dusza do zdrowia przychodzi (św. Bernard).

5. Boleść jest pługiem, który rolę duszy kraje, aby ją przygotować do przyjęcia ziarna, jakie Siewca niebieski do niej rzuca (św. Ignacy).

6. Bóg zsyła krzyże w miarę sił człowieka: cnotliwy musi więcej cierpieć, niż zwyczajny chrześcijanin; a święty więcej niż cnotliwy (św. Ignacy).

7. Jak matka nie urodzi dziecięcia bez boleści, tak i dusza wiele musi cierpieć, zanim zrodzi wielkie dzieło (św. Ignacy).

8. Jest dusza bezpieczna, że cierpi tutaj. Droga bowiem cierpienia jest o wiele bezpieczniejsza i korzystniejsza, niźli działania i radości (o. D. Wider OCD).

9. Cierpienie jest środkiem do głębszego wniknięcia w gęstwinę rozkosznej mądrości Bożej… Można dojść do niej tylko przez gęstwinę wszelkiego rodzaju cierpień… Trzeba iść ciasną bramą, tj. przez krzyż. Zaś niewielu pragnie przez nią wchodzić (o. D. Wider OCD).

10. Bóg dla podniesienia duszy z głębi nicości do drugiego ostatecznego kresu, tj. do wzniosłości zjednoczenia z sobą, czyni to stopniowo, łagodnie i odpowiednio do właściwości duszy (o. D. Wider OCD).

11. Bóg chce, by wszyscy byli doskonałymi. Mało jednak znajduje naczyń, które by mogły znieść tak wzniosłe działanie. Gdy bowiem doświadcza ich w małych rzeczach, okazują się słabymi, wnet uciekają od pracy, nie chcą znieść najmniejszej przykrości czy umartwienia… O dusze… gdybyście zważyły, że bez cierpienia nie tylko nie możecie się wznieść tam, gdzie pragniecie, lecz raczej zawrócicie z drogi, nie szukałybyście już żadnej pociechy ani od Boga „ani od stworzeń” (o. D. Wider OCD).

12.Miłowanie wtedy jest prawdziwie takie, gdy w Jego służbie dusza nie lęka się znieść niczego i przecierpieć. I jeżeli również z głębokim przeświadczeniem może powiedzieć o sobie słowa: Powiedzcie Mu, że omdlewam, cierpię i umieram (o. D. Wider OCD).

13. Nieszczęśliwym i cierpiącym Bóg dodaje otuchy i wytrwałości, smutniej mi za tych, którzy unikają cierpienia i szukają pociechy tam, skąd uciekać wypada (św. o. Rafał Kalinowski)

14. Krzyż jest tajemnicą – wymaga wiary. Krzyż jest światłem, które oświeca umysł. Szczęśliwy, kto mu odda serce – dostanie łaskę zmiłowania (św. Albert Chmielowski).

15. Dusza kochająca Boskie Serce musi zrozumieć umartwienie i to, co z duchem umartwienia niepodzielnie jest złączone – miłość krzyża (św. Urszula Ledóchowska).

16. Bóg zsyła krzyże, ale z nich wyprowadza chwałę dla siebie i dobro dla nas (św. Urszula Ledóchowska).

17. Cierpienie to łaska. Tylu ludzi dziś cierpi, czemu Bóg nie miałby od nas domagać się cierpienia? (św. Urszula Ledóchowska).

18. Trzeba samemu skosztować chleba wygnańców, aby zrozumieć wielkość ich cierpienia (św. Urszula Ledóchowska).

19. Boża ekonomia zbawienia – objawiona przez

Chrystusa – przejawia się niewątpliwie w wyzwoleniu człowieka od tego zła, jakim jest „fizyczne” cierpienie. Jednak jeszcze bardziej przejawia się ona w przemianie wewnętrznej tego zła, jakim jest cierpienie duchowe, w dobro „zbawcze”, w dobro uświęcające człowieka, który cierpi, a za jego pośrednictwem także innych ludzi (bł. Jan Paweł II).

20. Trwajmy w jedności z Męczennikami. Oni żłobią najgłębsze łożysko Bożej Rzeki w dziejach. Oni budują najmocniejsze podwaliny tego Bożego miasta, które wznosi się ku wieczności. Autor Księgi Mądrości głosi: „Bóg doświadczył ich jak złoto w tyglu i przyjął ich całopalną ofiarę (Mdr 3,6).

21. Dla Was, których członki są czasem bardzo słabe, bezsilne, nie możecie o własnych siłach chodzić, pracować, radzić sobie – dla Was pozostaje jeszcze ten największy wymiar człowieczeństwa: Wasz ludzki duch! W tym właśnie duchu ludzkim, w tym duchu każdego z Was działa i niech działa Duch Święty. Niech działa ze szczególną mocą Duch Święty Pocieszyciel. I niech On dokonuje tego, czego nieraz bywałem świadkiem obcując z chorymi. Niech dokonuje tego zdumiewającego przeobrażenia wewnętrznego, które sprawia, że ludzie bardzo cierpiący są bardzo szczęśliwi. Po ludzku jest to absolutnie niewytłumaczalne. Jest to jedna z tych Bożych tajemnic, które rozsiane są po świecie, właśnie w tym świecie chorych, właśnie w tym Kościele chorych. Życzę, ażeby to się w Was spełniało (bł. Jan Paweł II).

22. Cierpicie, cierpicie wraz z Chrystusem. Podobnie jak „odtwarzacie” Jego cierpienia na ziemi, tak też odtworzycie i Kościół: spośród wszystkich, którzy budują go, spośród nas wszystkich, wy jesteście najsilniejsi, budujecie go bowiem swoim cierpieniem (bł. Jan Paweł II).

23. Dla zbawienia świata i dla zbawienia nas samych konieczny jest także krzyż. Szczególnie w naszej epoce, odznaczającej się mentalnością dobrobytu i przyjemności, niezbędne jest orędzie i przykład umartwienia i ofiary (bł. Jan Paweł II).

24. Jeśli dzisiaj Kościół wielce złagodził tradycyjne praktyki pokutne, to dlatego, że wzrasta w świecie – wbrew pozorom – liczba tych, którzy są zdolni czynić wielką pokutę chrześcijańską, bowiem całe ich życie jest jedną wielką pokutą. Myślę o chorych, o samotności ludzi starych, lęku rodziców o swoje dzieci, o zniechęceniu bezrobotnych, o frustracjach tylu młodych, którym nie udaje się włączyć w życie społeczeństwa; myślę o każdym, kto cierpi z powodu pogwałcenia jego praw, dokonywanego za pomocą wyrafinowanych niekiedy form prześladowania, a nawet śmierci cywilnej (bł. Jan Paweł II).

25. W każdym przypadku choroba i cierpienia są ciężką próbą. Ale świat bez ludzi chorych – choć brzmi to paradoksalnie – byłby światem uboższym, uboższym o przeżycie ludzkiego współczucia, uboższym o doświadczenie nieegoistycznej, niekiedy wręcz heroicznej miłości (bł. Jan Paweł II).

26. Choćbyś wieki żył a nie cierpiał, na nic by się to życie nie przydało (św. Albert Chmielowski).

27. Na ziemi tyle jest pięknych rzeczy, że człowiek łatwo by zapomniał, że jest na niej wygnańcem i gościem, gdyby Bóg przez cierpienia nie odrywał jego serca od doczesności (autor nieznany).

28. Bóg dobry zsyła nam krzyże dla naszego dobra. Matka choremu dziecku daje gorzkie leki, nie aby mu przykrość sprawić, lecz by zdrowie odzyskało (autor nieznany).

MARZEC

1. Z cierpienia szlachetnych ludzi prędzej czy później wykwita szczęście drugich. Tak męka Chrystusa stała się źródłem zbawienia dla ludzkości (autor nieznany).

2. Bóg postępuje z grzesznikiem tak, jak ojciec ze złym dzieckiem: chłosta je, aby się poprawiło. Chirurg tnie i pali chorego, aby go ocalić od śmierci; Bóg przez cierpienia doczesne chce człowieka ocalić od wiecznych. Zły to znak, gdy Pan Bóg człowieka nie nawiedza krzyżami – snadź nie dba o niego. Słusznie więc św. Augustyn powiedział: „Największy to krzyż, gdy żadnego krzyża nie ma” (autor nieznany).

3. Kto nie przeszedł przez czyściec życiowych katuszy, tego bliźnich cierpienia i nędza nie wzruszy (autor nieznany).

4. W jednej godzinie smutku lepiej poznany świat i Boga, niż przez rok szczęścia (ks. Karol Antoniewicz).

5. Gdy przyjdzie cierpienie, poniewierka, krzyż, zastanów się: „I czymże jest to wszystko w porównaniu z tym, na co zasługuję?” (ks. J. Escriva de Balaguer).

6. W smutku odkrywa się znaczenie przyjaźni i miłości. To w smutku człowiek spostrzega, czy jego wiara jest jedynie powierzchownym ozdobnikiem, czy zasadniczą podstawą, od której zależy życie całe. Właśnie w smutku człowiek odkrywa Boga (William Barclay).

7. Krzyż jest odpowiedzią świata na miłość chrześcijańską (Ernst Bloch).

8. Przyjmując z uśmiechem drobne, codzienne doświadczenia opatrujesz Moje Rany. (…) Bądź rada, gdy możesz Mi ofiarować jakieś drobne cierpienie, Mnie,

Cierpiącemu. (…) Cierp w swoim ciele w łączności ze Mną, tak jakbym dziś rano był wyszydzany i biczowany. (…) Zsyłam ci te drobne łaski, abyś zbliżyła się do Mnie. To tak, jakbym pociągał za sznurek od dzwonka u drzwi do twego domu (Jezus do Gabrieli Bossis).

9. Prawdziwie byłem „Człowiekiem” między ludźmi… nawet jeszcze przed Męką wiedziałem, co to jest cierpienie. Kochałem je z miłości do was. Kochajcie je ze względu na Mnie. Przeobrażę je w nawrócenie dla drugich, w chwałę dla was, ponieważ wszystko odnajduje się tam, w Górze, w Moim Sercu. Nabierzcie więc odwagi, aby cierpieć, Moje dzieci. Są dusze, które już nie mogą się obejść bez cierpienia, tak wyraźnie doświadczyły, że ono je zbliża do Mnie (Jezus do Gabrieli Bossis).

10. Niewinny, który znajduje się sam na ławie oskarżonych, w celi lub pod ścianą śmierci, jest błogosławiony właśnie dlatego, że nie jest sam. Ktoś wcześniej znosił już takie prześladowanie i upadek a teraz łączy się z nim w cierpieniu. Często, aby dodać odwagi cierpiącym, przypomina im się, że przeżywają to, co kiedyś Chrystus (Gilbert Cesbron).

11. Najgorętsze słowa nie przekonują upartego w grzechu; dopiero cierpienie uczy go rozumieć głos Boga (Choiński – Jeske Teodor).

12. Cierpienie jest kluczem do wrót twórczości. Wskażcie mi tego złodzieja, który je otworzył wytrychem radości (Stanisław Czosnowski).

13. Samooczyszczenie przez cierpienie mniej jest straszne niż los, który gotuje zbrodniarzom uniewinnienie przed sądem (Fiodor Dostojewski).

14. Jakież ubogie jest życie, które nie było bogate w cierpienie (Marie von Ebner-Eschenbach).

15. Nieszczęśliwi z cierpień drugich odnoszą pociechę (Ezop).

16. Kto nie spojrzał cierpieniu w oczy, nie zobaczy nigdy radości (Khalil Gibran).

17. Wśród największego cierpienia ma się tę rozkosz, że się jest zdolnym do niego (Friedrich Christian Hebbel).

18. Nie możemy wypracować łatwych odpowiedzi na pytanie, dlaczego istnieje cierpienie. Zamiast odpowiedzi Bóg dał nam sposób na znalezienie tej odpowiedzi. To Krzyż nam ją odsłoni, ale musi to być odkrycie osobiste. Nie możesz zacząć rozpoznawać jakiegoś wzorca i celu, jeżeli nie doświadczyłeś Krzyża i nie zawierzyłeś ślepo Jezusowi, by prowadził cię niewidomego od rozpaczy do nadziei (kard. George Basil Hume).

19. Mądrość życiowa nie chroni od cierpienia, ale je uszlachetnia (Henryk Ferdynand Kaden).

20. Mniejszym nieszczęściem jest znosić ucisk jarzma w ojczyźnie niż ginąć pośród udręk wygnania (bł. Wincenty Kadłubek).

21. Wezwanie do większej miłości – to przecież wezwanie do większego cierpienia (Anna Kamieńska).

22. Wszystko, co wielkie na ziemi i w niebie, rodzi się w trudzie, mozole, cierpieniu. Wielkie wynalazki, postęp kultury, cywilizacji, doskonałość moralna i zbawienie wieczne rodzi się także w trudzie, cierpieniu i bólu (ks. Stanisław Kisiel).

23. Człowiek, który nigdy nie cierpiał, najczęściej jest niewrażliwy na cierpienia innych ludzi. Cierpienia własne uczą nas współczucia dla innych, chronią przed egoizmem, rozwijają altruizm. W ten sposób Bóg może wychowywać człowieka. (…) Nie możemy unikać własnego cierpienia kosztem cierpień innych ludzi. Nie pozwalają nam na to chrześcijańskie zasady moralne (ks. Stanisław Kisiel).

24. Cierpienie jest dowodem miłości złożonym Bogu, jest miarą miłości Boga – tyle Go miłuję, ile potrafię dla Niego znieść. Zrozumieją to ci, którzy się prawdziwie kochają. Bóg może od nas takiego dowodu zażądać, jak zażądał od Abrahama, nakazując mu złożyć w ofierze jedynego syna. Cierpienie pomnaża zasługi na życie wieczne, prowadzi do świętości. Jest ewangeliczną drogą, która prowadzi do zbawienia (ks. Stanisław Kisiel).

25. Własne cierpienie, przetopić na wiedzę dla siebie i radość dla innych, zagubić się dla swoich ambicji (Janusz Korczak).

26. Kiedy się już przecierpi wszystko swoje, trzeba jeszcze przecierpieć cierpienia swoich dzieci. To znaczy właśnie – być matką. (…) Być ugodzonym w swoich dzieciach – to największe cierpienie (Anna Kamieńska).

27. Niezatracalnyś, gdy żyjesz cierpieniem (Zygmunt Krasiński).

28. Poczucie zdrowia zdobywamy tylko przez chorobę (Georg Christoph Lichtenberg).

29. Bóg cierpliwie daje nam tysiące sposobności, abyśmy pozbywali się złudzeń co do siebie samych, byśmy stawali w prawdzie i doznawali wyzwolenia. A my często uważamy te okazje za karę i zamiast dziękować, buntujemy się; mówimy, że przytrafiło nam się najgorsze, co nam się mogło przytrafić (Andrzej Madej OMI).

30. Krzyż – klucz, bez którego nic się nie rozumie.

31. Przeniesiemy na drugi świat tylko nasz krzyż; codzienne wyrywanie się z egoizmu – z naszej obojętności, lenistwa, strachu. Na drugi świat przenieść nas może tylko nasz krzyż (ks. Mieczysław Maliński).

KWIECIEŃ

1. Krzyż nie jest symbolem męki, ale zwycięstwa. Zwycięstwa nad strachem, wygodnictwem, uległością, oportunizmem, podłością. Jest symbolem człowieczeństwa (ks. Mieczysław Maliński).

2. Dobrze by w życiu świeckim, jak niegdyś w kościele, tego tylko zwać wielkim kto ucierpiał wiele (Adam Mickiewicz).

3. Kogo Pan Bóg kocha, krzyżyki mu daje;

Kto je mężnie znosi, szczęśliwym zostaje (Zygmunt Miłkowski).

4. Tylko głupi człowiek nie boi się ran, ale roztropny nie pozwala, aby jakikolwiek strach przed cierpieniem odwrócił go od świętej drogi życia (św. Tomasz More).

5. Najtrwalsze gniazda – z cierni (Dominik Opolski).

6. Wielkie boleści leczy się tylko wielkimi trudami (Eliza Orzeszkowa).

7. Nie ma radośniejszej rzeczy jak pokonanie cierpienia (Mikołaj Ostrowski).

8. Cierpienie jest po to, aby stanąć twarzą wobec życia, nie zasłaniać się formą ani symbolem (Włodzimierz Pietrzak).

9. Pan nakłada ciężar i zarazem od niego uwalnia. Dlatego też, jeśli On nakłada krzyż komuś ze swoich wybranych, to także daje wystarczającą moc, która uzdalnia do udźwignięcia tego ciężaru, On sam go wspiera (Ojciec Pio).

10. Bo kto ze łzami nie pożywał chleba,

Kto nie przepłakał na swym łożu nocy,

Kto nie przyzywał w więzach łaski Nieba,

Ten Cię nie poznał, Boże wielki, mocny (Wincenty Pol).

11. Kto żyjąc płacze, śmiejąc się umiera (przysłowie polskie).

12. O człowieczeństwie człowieka decyduje jego postawa wobec cierpienia (kard. J. Ratzinger).

13. Charakter oszlifowany cierpieniem ma wartość brylantu (ks. Antoni Regulski).

14. Tylko cierpienie otwiera przed nami to, co wielkie i święte (Wasilij Rozanow).

15. Nieszczęście nie pogrąża dzielnego człowieka, ale budzi w nim większą siłę odporną. Burza łamie słabe drzewa, silne przez opór wzmacniają się u korzenia (Wacław Rzewuski).

16. Jeżeli ktoś poprzez swoje cierpienie odbywa pracę duchową i namacalnie doświadcza mocy Bożej, oczyszczającej i uszlachetniającej jego ducha, ten nie zdziwi się, jeśli ta moc – niejako mimochodem, niejako ze swego nadmiaru – uzdrowi również jego ciało (Jacek Salij OP).

17. Jestem w radośnie podniosłym nastroju. Cóż mamy do stracenia? Nic, jak tylko nasze biedne ciało. Duszy jednak zabić nie mogą. Jakaż nadzieja! (…) Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi, a Boga słucha ten, kto słucha własnego sumienia, natomiast zdradza Boga i siebie ten, kto zdradza własne sumienie (Otto Schimek).

18. Jak okrętowi potrzebny jest balast, żeby płynął pewnie i nie wywrócił się, tak w życiu naszym balastem są cierpienia – pogrążają go, ale pewniej płynie do celu (Artur Schopenhauer).

19. Słodko jest przypomnieć sobie, co się gorzkiego cierpiało (Seneka). 

20. Najlepiej przecierpieć, czego odmienić nie można (Seneka).

21. Bóg pozwala nieraz nieszczęściu bić w człowieka jak młotem, żeby z niego jakąś lepszą iskrę wykrzesać (Henryk Sienkiewicz).

22. Dobry człowiek woli sam cierpieć, niż na cierpienia drugich patrzeć (ks. Piotr Skarga).

23. Cierpienie tworzy człowieka i sprawdza jego wartość (J. Szczepański).

24. Bóg mówi do człowieka – Uzdrawiam cię, przeto cię ranię; kocham cię, dlatego cię karzę (Rabindranath Tagore).

25. Trzeba się dać ukrzyżować, aby być usłyszanym przez ludzi (Lew Tołstoj).

26. Byliśmy wierni Bogu w dniach zwycięstw i chwały, pozostaniemy Mu wierni w dniach prześladowań i klęski. Bóg nas nie opuści (Romuald Traugutt).

27. Bóg sprzedaje mądrość za pracę i cierpienie (przysłowie ukraińskie).

28. Krzyż to najcenniejsza księga mądrości, z niego wypływa dla nas wartość cierpienia; tego, które przeszedł Chrystus i którego my sami doświadczamy w codziennym życiu. (…) Tylko dzięki gorącej wierze płynącej z otwartego źródła mądrości, jakim jest krzyż, człowiek potrafi znieść i przeżyć różne doświadczenia i próby (Jan Uryga).

29. Bóg doświadcza człowieka tylko dla jego własnego dobra (Ellen G. White).

30. Miłość Chrystusowa jest balsamem kojącym ból i drogą zbawienia dla ludzi nieszczęśliwych i smutnych (Ellen G. White).

MAJ

1. Nastawienie się tu na ziemi jedynie na przeżywanie radości pomnaża jeszcze bardziej cierpienia. Wtedy bowiem najmniejsze przeciwności wydają się nie do zniesienia. A wszystkich przeciwności nie można uniknąć. Nadto tu, na ziemi nie można mieć pełni radości (o D. Wider OCD).

2. Człowiek dla miłości gotów jest na największe cierpienia i chętnie je podejmuje. Żadna też inna rzecz nie wymaga od niego tak wiele wyrzeczenia jak miłość. Nikt jednak miłości nie nazywa ofiarą. To jest po prostu miłość, dla której warto wszystko zostawić. Podobnie człowiek powinien podejść do najważniejszej rzeczy w swoim życiu – do zjednoczenia z Bogiem w miłości. Dla tej jednej i największej miłości warto pocierpieć. Ponieważ chodzi tu o zdobycie miłości Boga i wraz z Nim pełni swego życia, trzeba będzie podjąć wiele trudu i cierpień; trzeba będzie przyjąć z rąk Umiłowanego wiele oczyszczeni, które czynią człowieka godnym tego zjednoczenia. Każdy, kto to zrozumie, z radością wyda się na największe męki, byle ujrzeć Boga i być już z Nim na zawsze (o. Dominik Wider OCD).

3. Człowiek przeżywający oczyszczenia duchowe bardzo nieraz cierpi. Ogień Bożej Miłości, który go oczyszcza, sprawia nieraz ból nie do zniesienia. Inna rzecz, że z chwilą, kiedy dojdzie do zjednoczenia z Bogiem, Ogniem Miłości, ten sam ogień staje się słodki i przyjemny. W okresie jednak oczyszczeni mocno pali (o. Dominik Wider OCD).

4. Bóg miłując, doświadcza. Czyż nie jest podobnie w rodzinie ludzkiej? Dobry ojciec czy matka miłując dziecko, nieraz je ukarzą dla jego dobra, w trosce o niego. Podobnie Bóg czyni. Cierpienie jest Jego darem, jest wyrazem Jego ojcowskiej troski i miłości. Drzewko, by proste wyrosło, musi być podcinane. Podcinanie jest bolesne. (…) Tak jest i z duszą ludzką, kształtowaną przez Boga (o. Dominik Wider OCD).

5. Może się nieraz wydawać, że nie ma już nieszczęśliwszego położenia i większych udręk. Wówczas pamiętajmy, że im więcej jest w nas cierpienia, tym bliżej jest Bóg (kard. S. Wyszyński).

6. Do męki braci nie dodawajmy własnej: starajmy się im ulżyć, ukrywając swoje cierpienie. (…) Mękę ludzi można złagodzić poprzez niewidoczne, niedostrzegalne oddziaływanie modlitwy, która jest ukrytą potęgą, zdolną poruszyć światy. (…) Bóg i wtedy nas miłuje, gdy cierpieniem uświęca. (…) Mądry, kto zrozumie błogosławione chwile cierpienia i męki, kto widzi w nich łaskę, która wypracowuje duszę, jak chleb w dzieży (kard. S. Wyszyński).

7. Aby zrozumieć mękę świata, trzeba samemu doświadczyć męki i cierpienia. Wtedy zdolni jesteśmy zrozumieć innych, gdy sami idziemy drogą krzyżową (kard. S. Wyszyński).

8. Dopiero w nieszczęściu poznajemy naprawdę samego siebie (Stefan Zweig).

9. Wspomnij synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz (Łk 16, 25).

10. Źle jest, gdy człowiek musi znosić nieszczęścia, ale gorzej, gdy one go lepszym nie czynią (św. Grzegorz).

11. Ile dusz bawi się wymyślaniem drobnych umartwień, przez co czują się jakby zwolnione od tych umartwień, jakie życie, praca ze sobą przynoszą (św. Urszula Ledóchowska).

12. Na krzywdzie ludzkiej nie zbudujesz szczęścia. Z człowieczych kości nie postawisz domu (Roman Brandstaetter).

13. Jeśli życie jest nieszczęśliwe, ciężko je znosić; jeśli szczęśliwe – żal się z nim rozstawać. Krótko mówiąc: „Nie kijem go, to pałką” (Jean de La Bruyere).

14. Zbyt wielu ludzi wdrapuje się teraz na krzyż tylko po to, żeby ich można było widzieć z większej odległości, nawet jeśli w tym celu trzeba trochę podeptać Tego, który znajduje się na krzyżu od tak dawna (Albert Camus).

15. Ludzie często na to, żeby ukoić cierpienia, zadają je innym (Feliks Chwalibóg).

16. Najgorszym cierpieniem jest duszy chłód (Georges Clemenceau).

17. Więzienie bez wykupu – udręka bez cierpliwości – łoże choroby w domu wzgardy (Samuel Taylor Coleridge).

18. Świadome życie bez ustalonego światopoglądu to nie życie, tylko męka, zgroza (Antoni Czechow).

19. Najcięższe dla człowieka są cierpienia, których źródłem jest niemożność porozumienia się z bliźnim (Mikołaj Gogol).

20. Kiedy wiemy, że Bóg jest z nami, możemy wiele znieść, albowiem ból i smutek przeminą, zaś radość i spokój powrócą. Ale jeśli Boga nie ma… albo jeśli czujemy, że jesteśmy odrzuceni… to jest miażdżący ciężar, za wielki, aby dusza mogła go znieść. Możemy się jedynie modlić: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił” (Ps 22, 1) [kard. George B. Hume].

21. Często ludzie zowią nieszczęściem to, co jest łaską Bożą (Ignacy Krasicki).

22. Niejeden narzeka na nieszczęście, a właśnie przez nie ręka Boża wyrywa nas z przepaści zguby (Józef I. Kraszewski).

23. Bolesny jest poród człowieka, zwłaszcza gdy rodzi sam siebie w wieku dorosłym (Stanisław Jerzy Lec).

24. Najcięższym krzyżem, jaki nam nałożono, jesteśmy zawsze my sami (Odilo Lechner).

25. Czas nieszczęścia i czas biedy to czas, w którym ludzie najprędzej do Boga się udają (autor nieznany).

26. Jedynym nieuleczalnym cierpieniem jest to, które sobie samemu stwarza egoizm (Maurice Maeterlinck).

27. To, co szlachetne, jest zawsze w poniżeniu (Wasilij Rozanow).

28. Jęczeć nad minionym nieszczęściem, to najpewniejszy sposób, by inne przyciągnąć (William Shakespeare).

29. Mówisz, że cierpienia są złem. Nic jednak bardziej niż cierpienia nie łączy ludzi miłością (Lew Tołstoj).

30. Do łaknącego należy chleb, który ty zatrzymujesz; do nagiego szata, którą ty chowasz do skrzyni; do bosego obuwie, któreś zachował. To ty krzywdzisz tylu, iluś mógł obdarzyć (św. Bazyli Wielki).

31. Miłość czyni największy ciężar lekkim i wszelką gorycz przemienia w słodycz (św. Franciszek z Asyżu).

CZERWIEC

1. Cierpienie z miłością znoszone to najskuteczniejsze apostolstwo, najcudowniejsza modlitwa, najwspanialszy hymn miłości (św. Urszula Ledóchowska).

2. Błogosławiona dusza, którą ranią ciernie pracy apostolskiej! Im bardziej kocha, tym bardziej cierpi, a to cierpienie wywołuje w duszy coraz to nowe płomienie miłości (św. Urszula Ledóchowska).

3. Cierpieniem zdobędzie się więcej dusz, niż najlepszym kazaniem (św. Teresa z Lisieux).

4. Moja cierpliwość musi być pogodna i uśmiechnięta (bł. Jan Paweł II).

5. Płaczącemu nie patrz nigdy w oczy! (przyłowie afrykańskie).

6. Krzyż na twojej piersi? To dobrze. Ale także Krzyż na twoich ramionach, Krzyż na sercu, Krzyż w myślach. W ten sposób będziesz żył dla Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie: tylko tak staniesz się apostołem (ks. J. Escriva de Balaguer).

7. „Ofiaruj Mi cierpienie: w niebie nie mogą Mi go dawać. Daj Mi je!” (…). „Teraz, gdy ofiarowałaś Mi swoje cierpienie, rozważaj Moje”. (…) „Im bardziej oddasz się drugim, tym bardziej Ja oddam się tobie”. (…) „W każdy czyn wkładaj swoją cząstkę dobrej woli, a reszty oczekuje ode Mnie” (Jezus do Gabrieli Bossis).

8. Kiedy czujemy się bardzo upokorzeni, mamy tylko jedno wyjście: pocieszać i podnosić na duchu innego upokorzonego człowieka (Elias Canetti).

9. Bo nad wszystkie nasze powinności

Jest największa – nieść ulgę cierpiącej ludzkości (Andrzej M. Fredro).

10. Prawdziwa miłość widzi w nieszczęśliwym tylko człowieka, a nie pyta o wyznanie i narodowość (Franz Grillparzner).

11. Krzyżem jest pójście śladami Chrystusa i realizacja Jego woli. Bierzemy krzyż na swoje ramiona, gdy pomagamy chorym, walczymy z chorobą, występujemy przeciw niesprawiedliwości i uciskowi, bezkompromisowo obnażamy kłamstwo i bronimy prawdy. Bierzemy krzyż, gdy w imię Chrystusa występujemy w obronie wolności i godności ludzkiej, krzyż trudu i wysiłku, krzyż sprzeciwu i oporu. (…) Słowa Chrystusa o dźwiganiu krzyża nie mają nic wspólnego z biernością i rezygnacją, przeciwnie – oznaczają najwyższą aktywność – gotowość, by nie oszczędzać swego życia, lecz wykorzystać je dla zbawienia ludzi. Krzyż Jezusa Chrystusa nie jest znakiem mściwego Boga, tragicznym przeznaczeniem, lecz znakiem radykalnego oddania się, które prowadzi człowieka przez śmierć do Nowego Życia (ks. Jerzy Grześkowiak).

12. Krzyż własny nie przesłania oczu. Przeciwnie, sprawi, że sami doświadczeni, lepiej rozumiemy innych. Nie można zamknąć się w kontemplacji własnego krzyża. Nie można oduczyć ręki, aby podnosiła upadających, ani słowa nie oduczyć, aby niosło nadzieję innym. Ochronić wrażliwość na cierpienie (ks. Alojzy Henel CM).

13. Czcząc Krzyż myślimy o tych, którzy są co dzień do niego przybijani przez okrucieństwo i nieczułość swych bliźnich i myślimy o Chrystusie na nowo w nich cierpiącym: w ofiarach wojny, w głodujących, w nędzarzach, w pozbawionych wolności za swe przekonania, w odrzuconych i wyrzutkach naszego konsumpcyjnego społeczeństwa (kard. George B. Hume).

14. Ten, kto ma naprawdę serce przepalone bólem, nie lituje się już nad sobą, nie płacze, widzi cierpienia innych (Anna Kamieńska).

15. … kiedy człowiek nie ma innego pragnienia poza tym, by cierpieć z Chrystusem i pragnie takiego cierpienia jako jedynej koniecznej rzeczy, wielka jest radość, której się doświadcza mówiąc mu: odwagi, przyjacielu, ty musisz (Soren Kierkegaard).

16. I od Ciebie Jezus, cierpiący w braciach i siostrach Twoich, oczekuje odważnej miłości, która zapomina o własnej chorobie, cierpieniu i niesie pociechę drugiemu człowiekowi (ks. Tadeusz Myszczyński).

17. Pan Jezus pragnie, abyś chorobę i związane z nią cierpienie fizyczne i duchowe potraktowała jako Jego dar udzielony dla dobra Kościoła, Ojczyzny, dla ratowania milionów ludzi, których zbawienie jest zagrożone. Może zdziwisz się, że chorobę i cierpienie nazwałem darem. Ale tak jest. Ponieważ Męka i śmierć Chrystusa była darem dla ludzkości, darem, który przyniósł Bogu najwyższą chwałę, a ludziom zbawienie (ks. Tadeusz Myszczyński).

18. Kto biednemu poda jałmużnę, cierpiącemu boleść osłodzi;

Temu (rzekł Chrystus) Niebo jest dłużne i Bóg go hojnie nagrodzi (Antoni Edward Odyniec).

19. Służyć najpierw tym, którzy cierpią bardziej niż my, a dopiero potem sobie (Abbe Pierre).

20. Cierpienie ze względu na Boga i dla dobra drugich może być najwznioślejszym sposobem uobecniania Boga w świecie i służenia życiu (kard. J. Ratzinger).

21. Kogo ominęły cierpienia, ten powinien poczuwać się do obowiązku łagodzenia cierpień innych (Albert Schweitzer).

22. Ewangelię wydrukowano na papierze miliony razy. Można ją nabyć we wszystkich językach. Ale ludzie naszych czasów nie szukają Ewangelii na papierze. Pragną Ewangelii praktykowanej w życiu. Czekają na ludzi, w których Chrystus stanie się znów widzialny. Wymagają od nas żywego obrazu Chrystusa (Werenfried van Straater).

23. Jeżeli kochasz, to zamiast odbierać innym wolność, aby uniknęli zła, masz przyjąć od nich ryzyko błędów, pomyłek, cierpień. To dlatego, że Bóg nas kocha, zgodził się na ryzyko grzechu (Michel Quoist).

24. Oddaj się całkowicie Bogu. Użyje On ciebie do wielkich rzeczy pod warunkiem, że bardziej będziesz wierzyć w Jego miłość niż w swoją własną słabość (bł. Teresa z Kalkuty).

25. Cierpienie wypala w człowieku wszystkie najmniejsze wady i słabości. Przez nie zdobywa wiedzę i mądrość rzeczy Bożych. Potem potrafi nie tylko zrozumieć innych, lecz także im pomóc (o. Dominik Wider OCD).

26. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16).

27. Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! (Mk 8, 34).

28. Umiłowani! Temu żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie dziwcie się, jakby was spotkało coś niezwykłego, ale cieszcie się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały (1 P 4, 12-13).

29. Jeżeli sprawiedliwi muszą cierpieć w tym życiu, to znaczy, że te cierpienia są dla nich pożyteczne (św. Augustyn).

30. To, co powinieneś znosić z koniecznością – jak krzywdę i obelgi, gorąco i zimno, wiatr i deszcze, znużenie itp. – ofiaruj Panu Bogu ochotnym sercem, a w ten sposób stanie się cnotą i zasługą dla twej duszy (św. Jan Bosko).

LIPIEC

1. Kto się oddał Chrystusowi, może zginąć, ale nie może być zwyciężony (św. Hieronim).

2. Lękasz się pokuty? Tej pokuty, która pomoże ci zdobyć życie wiekuiste? A przecież sam widzisz, jak ludzie, aby zachować nędzne życie doczesne, poddają się torturom najboleśniejszych zabiegów chirurgicznych! (św. J. Escriva de Balaguer).

3. Krzyż tylko wtedy jest możliwy do wytrzymania, gdy unosi Chrystusa na swoich ramionach. Krzyż laicki bez krwi i miłości Boga: znosić go jest absurdem. Nie ma sensu. (…) Krzyż odarty z Chrystusa jest karą, czystym narzędziem tortury, logiczną przesłanką rozpaczy. Masz lek na to w swoich rękach: nie będziesz już cierpiał sam (Ramon Cue Romano SI).

4. Pocieszyć człowieka znaczy: w jego własnych oczach jego cierpienie podnieść do najwyższej godności (Henryk Elzenberg).

5. Wszyscy cierpią na tym świecie: głupcy wskutek własnych błędów, mędrcy wskutek błędów cudzych (Jan Fedorowicz).

6. … najmilsi bracia i siostry, którzy cierpicie, uginacie się pod ciężarem choroby, osamotnienia. (…) Wy jesteście braćmi cierpiącego Chrystusa i z Nim, jeśli chcecie, zbawicie świat. Módlcie się za nas, za Kościół, za Ojczyznę, i tak jak Chrystus wzbogacił nas swoją łaską, tak swym cierpieniem i modlitwą zaradzajcie tylu dzisiejszym niedostatkom. Nauczcie nas wszystkich, jak w niedoli dotknąć Chrystusa (ks. Wiesław Kądziela).

7. Pojmować cierpienie jako swój udział w powszechnym istnieniu (Anna Kamieńska).

8. Cierpienia własne winnyśmy łączyć z cierpieniami Chrystusa i ofiarować je na zbawienie własne lub innych ludzi. Wtedy będą one miały wielką wartość w oczach Bożych i zostaną właściwie wykorzystane (ks. Stanisław Kisiel).

9. Dzieło Odkupienia trwa w cierpieniach wszystkich ludzi za grzechy swoje lub innych. Pan Bóg dopuszczając cierpienie na ludzi, niejako zaprasza każdego człowieka do współudziału w odkupieniu. Sam Chrystus stwierdził: „Potrzeba, aby Mesjasz cierpiał” (Łk 24, 26) [ks. Stanisław Kisiel].

10. Przyjmując cierpienie jako Boże przypomnienie, wezwanie i zachętę do współudziału w męce Jezusa, która dała zbawienie wszystkim ludziom, nie tylko dokładamy się do „wspólnego rachunku” za grzech pierwszych rodziców, ale chwytamy równowagę i duchowy spokój (Krystyna Medycka).

11. Bóg w duchu swym wiecznego doznaje wesela,

A w nas cierpi o tyle, o ile się wciela (Adam Mickiewicz).

12. … im bardziej cierpisz, im bardziej czujesz się bezużyteczna, niepotrzebna, tym cenniejszym jesteś darem, wbrew temu, co się Tobie wydaje i co może inni o Tobie sądzą. Tak, bo im większe cierpienie, tym większe podobieństwo do Chrystusa ukrzyżowanego, możliwość ściślejszego zjednoczenia z Nim (ks. Tadeusz Myszczyński).

13. Jezus będzie konał aż do skończenia świata; nie wolno nam spać przez ten czas (Blaise Pascal).

14. Cierpienie, nauka i przemiana. Nie chodzi o to, aby ci, których poddaje się inicjacji, nauczyli się czegoś, ale aby dokonała się w nich jakaś przemiana, która uczyni ich zdolnymi do nauki. Pathos znaczy zarazem cierpienie (zwłaszcza cierpienie, które dochodzi aż do śmierci) i zmianę (zwłaszcza przemianę w istotę nieśmiertelną (Simone Weil).

15. Ale gdy znosimy udręki – to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy – to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy (2 Kor 1, 6).

16. Bóg trzyma złego na świecie, aby się poprawił, albo by cnotliwego przez niego doświadczył (św. Augustyn).

17. Chrześcijanin powinien się cieszyć z krzyżów, bo gdy jest sprawiedliwym, to cierpiąc zarabia na nagrodę; gdy jest grzesznikiem, cierpienie go poprawia i będzie mu poczytane jako pokuta (św. Augustyn).

18. Drogi cierpienia są zarazem drogami życia i zbawienia (św. Bernard).

19. Grający na harfie zbyt strun nie napręża, bo by popękały, ani zbyt nie popuszcza, bo by mu tonu nie wydały. Tak i nas Bóg cierpieniem nad siły nie nawiedza (św. Ignacy).

20. Jeżeli chcesz dojść do posiadania Chrystusa, nie szukaj Go nigdy bez krzyża (św. Jan od Krzyża).

21. Jeżeli chcesz być wywyższony w niebie, uniż się na ziemi. Jeżeli chcesz ze mną królować, nieś ze mną krzyż. Bo tylko słudzy krzyża znajdują drogę szczęścia i światłości (Tomasz a Kempis).

22. Według stopnia cierpienia otrzymasz stopień chwały w niebie i pociechy duchownej na ziemi. Gdy cię opuszczą siły w walce duchownej, pomnij na krzyż i na niebo: na cierpienia Pana Jezusa z miłości ku tobie i na miejsce, które jest przygotowane dla ciebie w niebie (św. Maksymilian Kolbe).

23. Wieczność. Opłaci się w tym krótkim czasie jak najwięcej cierpieć i pracować (św. Maksymilian Kolbe).

24. Miłość krzyża się nie lęka, bo wie, że krzyż nas ściśle łączy z Chrystusem (św. Urszula Ledóchowska).

25. Nie ma innego mostu do nieba jak krzyż (Abraham a Santa Clara).

26. Cierpienie to Boski weksel, który On dopiero w niebie wypłaci (autor nieznany).

27. Nie pomogą próżne żale – ból swój Niebu trza polecić;

A samemu wciąż wytrwale trzeba naprzód iść i – świecić (Adam Asnyk).

28. Znosisz cierpienia w tym życiu… a to jest tylko sen… krótki sen. Uraduj się, gdyż twój Ojciec Bóg miłuje cię wielce, a jeśli nie będziesz stawiać przeszkód, sprawi, że po przykrym śnie nastąpi miłe przebudzenie (św. J. Escriva de Balaguer).

29. … jeżeli człowiek akceptuje krzyż, który jest istotą chrześcijańskiego życia, to niemal na pewno otrzyma nagrodę (William Barclay).

30. … Biblia zwraca uwagę na bardzo istotny moment: to, co człowieka wywyższa, jest właśnie źródłem dodatkowych cierpień: „bo w wielkiej mądrości – wiele utrapienia, a kto przysparza wiedzy – przysparza i cierpień (Koh 1, 18). Ludzka wiedza pozwala człolwiekowi uświadomić swoje braki (Marian Czajkowski).

31. Jeśliby mi ktoś udowodnił, że Chrystus nie jest prawdą, i rzeczywiście by tak było, to i tak nie wybrałbym prawdy, lecz Chrystusa. Lepiej pozostać z pomyłką, z Chrystusem, niż z wami (Fiodor Dostojewski).

SIEPIEŃ

1. Gdy oko łzami zajdzie, wtedy najjaśniej patrzy w wieczność (autor nieznany).

2. Cierpisz. To znaczy, że Bóg jest blisko. Łaska – jak nóż chirurgiczny bez znieczulenia (Anna Kamieńska).

3. Gdy na moment wycieka ze mnie ból – czuję, jak wycieka także życie (Anna Kamieńska).

4. Cierpienie jest cieniem Boga, który za mieszkanie obrał sobie dobre serce (Khalil Gibran).

5. Każda łza wyciśnięta bólem zostanie policzona przez aniołów (Khalil Gibran).

6. Każde wielkie nieszczęście podnosi myśl naszą do Boga (Józef I. Kraszewski).

7. Pamięć niebieskich radości słodzi nam życia gorzkości (Ignacy Legatowicz).

8. Bóg tak dalece staje się w Chrystusie człowiekiem, że każąc nam stawać się podobnymi do Boga, nie niszczy nas, lecz przeobraża (Gustave Martelet SI).

9. Gdy chcesz niebieską osiągnąć po zgonie

To za życia w cierniowej musisz być koronie (Józef Minasowicz).

10. Cierpienie wymaga więcej odwagi niż śmierć (Napoleon).

11. Hieroglif cierpienia, na ziemi niepojęty, zrozumialszy w niebie (C. K. Norwid).

12. – Gdzież podział się krzyż?

- Stał się nam bramą (C. K. Norwid).

13. Każde pokolenie musi przebyć swój czyściec z nadzieją, że dla przyszłego niebo gotuje (Eliza Orzeszkowa).

14. Człowiek, który cofa się przed cierpieniem, zamyka się przed życiem (kard. J. Ratzinger).

15. Na boleści ziemskie najlepszym lekarstwem jest myśl o rozkoszach niebieskich (J.P. Richter)

16. Tylko ten zbawion być może,

Kto swój krzyż dźwiga w pokorze (Lucjan Rudnicki).

17. Narzekasz na twe cierpienie, przeklinasz losy człowieka

Jak gdyby chwila ulżenia taka była od nas daleka.

Dzień twego życia tak krótki i twoje słońce już nisko;

Na cóż więc żale i smutki, kiedy do kresu tak blisko (Wacław Sieroszewski).

18. Ludziom cierpiącym koniecznie trzeba Boga (Juliusz Słowacki).

19. Iluż chorych twierdzi, że ich życie stało się wspanialsze, ponieważ dzięki cierpieniu stało się bardziej owocne. (…) Dopiero w niebie zrozumiemy naprawdę wartość cierpienia (Kathryn Spink).

20. Choć furtka do nieba ciasna jest, to ten najbardziej przez nią przejdzie, kto ma największe brzemię zasług i największy krzyż dźwiga (autor nieznany).

21. Dla pragnącego najwyższego dobra ból i cierpienie nie są ważne. Gotowy jest na wszystko, byle zdobyć „drogocenną perłę”. Wie, że cierpienie go rozszerza i czyni zdolnym do przyjęcia Pana. I to mu wystarcza (o. Dominik Wider OCD).

22. Czas oczyszczeni jest czasem łaski. Tę łaskę koniecznie trzeba brać, inaczej przejdzie obok nas (o. Dominik Wider OCD).

23. … najboleśniejsze są zawsze oczyszczenia poprzedzające całkowite zjednoczenie z Panem. Poprzedzały je bowiem nieraz długie lata pomyślności (o. Dominik Wider OCD).

24. Trwać u stóp Ukrzyżowanego – nigdy daleko, a codziennie wracać (Hanna Malewska).

25. Świat jest wieczną Golgotą, cierpienie jednak ma sens, ale tylko wtedy, gdy cierpimy dla kogoś – dla Chrystusa (Wawrzyniec Mirski).

26. Bóg nie skreśla cierpienia, ale pomaga je dźwigać (Georg Moser).

27. Cierpienie jest świątynią, w której Bóg chce być z człowiekiem sam na sam (Julius Schieder).

28. Krzyż i noc są drogą do światła z nieba: takie jest radosne orędzie krzyża (św. Edyta Stein).

29. Krzyż nie jest celem samym w sobie: wznosi się wzwyż i wskazuje w górę (św. Edyta Stein).

30. Choroby ciała często przyczyniają się do uzdrowienia duszy z grzechów (św. Franciszek z Asyżu).

31. Jak koło niesmarowane najgłośniej skrzypi, tak w biedzie i cierpieniu ten najgłośniej narzeka, kto ma najmniej namaszczenia i cierpliwości (św. Franciszek Salezy).

Źródło: J. Nitecki, Ku słońcu, Poznań 1990.