CZERWIEC

1. Cierpienie z miłością znoszone to najskuteczniejsze apostolstwo, najcudowniejsza modlitwa, najwspanialszy hymn miłości (św. Urszula Ledóchowska).

2. Błogosławiona dusza, którą ranią ciernie pracy apostolskiej! Im bardziej kocha, tym bardziej cierpi, a to cierpienie wywołuje w duszy coraz to nowe płomienie miłości (św. Urszula Ledóchowska).

3. Cierpieniem zdobędzie się więcej dusz, niż najlepszym kazaniem (św. Teresa z Lisieux).

4. Moja cierpliwość musi być pogodna i uśmiechnięta (bł. Jan Paweł II).

5. Płaczącemu nie patrz nigdy w oczy! (przyłowie afrykańskie).

6. Krzyż na twojej piersi? To dobrze. Ale także Krzyż na twoich ramionach, Krzyż na sercu, Krzyż w myślach. W ten sposób będziesz żył dla Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie: tylko tak staniesz się apostołem (ks. J. Escriva de Balaguer).

7. „Ofiaruj Mi cierpienie: w niebie nie mogą Mi go dawać. Daj Mi je!” (…). „Teraz, gdy ofiarowałaś Mi swoje cierpienie, rozważaj Moje”. (…) „Im bardziej oddasz się drugim, tym bardziej Ja oddam się tobie”. (…) „W każdy czyn wkładaj swoją cząstkę dobrej woli, a reszty oczekuje ode Mnie” (Jezus do Gabrieli Bossis).

8. Kiedy czujemy się bardzo upokorzeni, mamy tylko jedno wyjście: pocieszać i podnosić na duchu innego upokorzonego człowieka (Elias Canetti).

9. Bo nad wszystkie nasze powinności

Jest największa – nieść ulgę cierpiącej ludzkości (Andrzej M. Fredro).

10. Prawdziwa miłość widzi w nieszczęśliwym tylko człowieka, a nie pyta o wyznanie i narodowość (Franz Grillparzner).

11. Krzyżem jest pójście śladami Chrystusa i realizacja Jego woli. Bierzemy krzyż na swoje ramiona, gdy pomagamy chorym, walczymy z chorobą, występujemy przeciw niesprawiedliwości i uciskowi, bezkompromisowo obnażamy kłamstwo i bronimy prawdy. Bierzemy krzyż, gdy w imię Chrystusa występujemy w obronie wolności i godności ludzkiej, krzyż trudu i wysiłku, krzyż sprzeciwu i oporu. (…) Słowa Chrystusa o dźwiganiu krzyża nie mają nic wspólnego z biernością i rezygnacją, przeciwnie – oznaczają najwyższą aktywność – gotowość, by nie oszczędzać swego życia, lecz wykorzystać je dla zbawienia ludzi. Krzyż Jezusa Chrystusa nie jest znakiem mściwego Boga, tragicznym przeznaczeniem, lecz znakiem radykalnego oddania się, które prowadzi człowieka przez śmierć do Nowego Życia (ks. Jerzy Grześkowiak).

12. Krzyż własny nie przesłania oczu. Przeciwnie, sprawi, że sami doświadczeni, lepiej rozumiemy innych. Nie można zamknąć się w kontemplacji własnego krzyża. Nie można oduczyć ręki, aby podnosiła upadających, ani słowa nie oduczyć, aby niosło nadzieję innym. Ochronić wrażliwość na cierpienie (ks. Alojzy Henel CM).

13. Czcząc Krzyż myślimy o tych, którzy są co dzień do niego przybijani przez okrucieństwo i nieczułość swych bliźnich i myślimy o Chrystusie na nowo w nich cierpiącym: w ofiarach wojny, w głodujących, w nędzarzach, w pozbawionych wolności za swe przekonania, w odrzuconych i wyrzutkach naszego konsumpcyjnego społeczeństwa (kard. George B. Hume).

14. Ten, kto ma naprawdę serce przepalone bólem, nie lituje się już nad sobą, nie płacze, widzi cierpienia innych (Anna Kamieńska).

15. … kiedy człowiek nie ma innego pragnienia poza tym, by cierpieć z Chrystusem i pragnie takiego cierpienia jako jedynej koniecznej rzeczy, wielka jest radość, której się doświadcza mówiąc mu: odwagi, przyjacielu, ty musisz (Soren Kierkegaard).

16. I od Ciebie Jezus, cierpiący w braciach i siostrach Twoich, oczekuje odważnej miłości, która zapomina o własnej chorobie, cierpieniu i niesie pociechę drugiemu człowiekowi (ks. Tadeusz Myszczyński).

17. Pan Jezus pragnie, abyś chorobę i związane z nią cierpienie fizyczne i duchowe potraktowała jako Jego dar udzielony dla dobra Kościoła, Ojczyzny, dla ratowania milionów ludzi, których zbawienie jest zagrożone. Może zdziwisz się, że chorobę i cierpienie nazwałem darem. Ale tak jest. Ponieważ Męka i śmierć Chrystusa była darem dla ludzkości, darem, który przyniósł Bogu najwyższą chwałę, a ludziom zbawienie (ks. Tadeusz Myszczyński).

18. Kto biednemu poda jałmużnę, cierpiącemu boleść osłodzi;

Temu (rzekł Chrystus) Niebo jest dłużne i Bóg go hojnie nagrodzi (Antoni Edward Odyniec).

19. Służyć najpierw tym, którzy cierpią bardziej niż my, a dopiero potem sobie (Abbe Pierre).

20. Cierpienie ze względu na Boga i dla dobra drugich może być najwznioślejszym sposobem uobecniania Boga w świecie i służenia życiu (kard. J. Ratzinger).

21. Kogo ominęły cierpienia, ten powinien poczuwać się do obowiązku łagodzenia cierpień innych (Albert Schweitzer).

22. Ewangelię wydrukowano na papierze miliony razy. Można ją nabyć we wszystkich językach. Ale ludzie naszych czasów nie szukają Ewangelii na papierze. Pragną Ewangelii praktykowanej w życiu. Czekają na ludzi, w których Chrystus stanie się znów widzialny. Wymagają od nas żywego obrazu Chrystusa (Werenfried van Straater).

23. Jeżeli kochasz, to zamiast odbierać innym wolność, aby uniknęli zła, masz przyjąć od nich ryzyko błędów, pomyłek, cierpień. To dlatego, że Bóg nas kocha, zgodził się na ryzyko grzechu (Michel Quoist).

24. Oddaj się całkowicie Bogu. Użyje On ciebie do wielkich rzeczy pod warunkiem, że bardziej będziesz wierzyć w Jego miłość niż w swoją własną słabość (bł. Teresa z Kalkuty).

25. Cierpienie wypala w człowieku wszystkie najmniejsze wady i słabości. Przez nie zdobywa wiedzę i mądrość rzeczy Bożych. Potem potrafi nie tylko zrozumieć innych, lecz także im pomóc (o. Dominik Wider OCD).

26. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3, 16).

27. Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! (Mk 8, 34).

28. Umiłowani! Temu żarowi, który w pośrodku was trwa dla waszego doświadczenia, nie dziwcie się, jakby was spotkało coś niezwykłego, ale cieszcie się, im bardziej jesteście uczestnikami cierpień Chrystusowych, abyście się cieszyli i radowali przy objawieniu się Jego chwały (1 P 4, 12-13).

29. Jeżeli sprawiedliwi muszą cierpieć w tym życiu, to znaczy, że te cierpienia są dla nich pożyteczne (św. Augustyn).

30. To, co powinieneś znosić z koniecznością – jak krzywdę i obelgi, gorąco i zimno, wiatr i deszcze, znużenie itp. – ofiaruj Panu Bogu ochotnym sercem, a w ten sposób stanie się cnotą i zasługą dla twej duszy (św. Jan Bosko).