MAJ

1. Nastawienie się tu na ziemi jedynie na przeżywanie radości pomnaża jeszcze bardziej cierpienia. Wtedy bowiem najmniejsze przeciwności wydają się nie do zniesienia. A wszystkich przeciwności nie można uniknąć. Nadto tu, na ziemi nie można mieć pełni radości (o D. Wider OCD).

2. Człowiek dla miłości gotów jest na największe cierpienia i chętnie je podejmuje. Żadna też inna rzecz nie wymaga od niego tak wiele wyrzeczenia jak miłość. Nikt jednak miłości nie nazywa ofiarą. To jest po prostu miłość, dla której warto wszystko zostawić. Podobnie człowiek powinien podejść do najważniejszej rzeczy w swoim życiu – do zjednoczenia z Bogiem w miłości. Dla tej jednej i największej miłości warto pocierpieć. Ponieważ chodzi tu o zdobycie miłości Boga i wraz z Nim pełni swego życia, trzeba będzie podjąć wiele trudu i cierpień; trzeba będzie przyjąć z rąk Umiłowanego wiele oczyszczeni, które czynią człowieka godnym tego zjednoczenia. Każdy, kto to zrozumie, z radością wyda się na największe męki, byle ujrzeć Boga i być już z Nim na zawsze (o. Dominik Wider OCD).

3. Człowiek przeżywający oczyszczenia duchowe bardzo nieraz cierpi. Ogień Bożej Miłości, który go oczyszcza, sprawia nieraz ból nie do zniesienia. Inna rzecz, że z chwilą, kiedy dojdzie do zjednoczenia z Bogiem, Ogniem Miłości, ten sam ogień staje się słodki i przyjemny. W okresie jednak oczyszczeni mocno pali (o. Dominik Wider OCD).

4. Bóg miłując, doświadcza. Czyż nie jest podobnie w rodzinie ludzkiej? Dobry ojciec czy matka miłując dziecko, nieraz je ukarzą dla jego dobra, w trosce o niego. Podobnie Bóg czyni. Cierpienie jest Jego darem, jest wyrazem Jego ojcowskiej troski i miłości. Drzewko, by proste wyrosło, musi być podcinane. Podcinanie jest bolesne. (…) Tak jest i z duszą ludzką, kształtowaną przez Boga (o. Dominik Wider OCD).

5. Może się nieraz wydawać, że nie ma już nieszczęśliwszego położenia i większych udręk. Wówczas pamiętajmy, że im więcej jest w nas cierpienia, tym bliżej jest Bóg (kard. S. Wyszyński).

6. Do męki braci nie dodawajmy własnej: starajmy się im ulżyć, ukrywając swoje cierpienie. (…) Mękę ludzi można złagodzić poprzez niewidoczne, niedostrzegalne oddziaływanie modlitwy, która jest ukrytą potęgą, zdolną poruszyć światy. (…) Bóg i wtedy nas miłuje, gdy cierpieniem uświęca. (…) Mądry, kto zrozumie błogosławione chwile cierpienia i męki, kto widzi w nich łaskę, która wypracowuje duszę, jak chleb w dzieży (kard. S. Wyszyński).

7. Aby zrozumieć mękę świata, trzeba samemu doświadczyć męki i cierpienia. Wtedy zdolni jesteśmy zrozumieć innych, gdy sami idziemy drogą krzyżową (kard. S. Wyszyński).

8. Dopiero w nieszczęściu poznajemy naprawdę samego siebie (Stefan Zweig).

9. Wspomnij synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz (Łk 16, 25).

10. Źle jest, gdy człowiek musi znosić nieszczęścia, ale gorzej, gdy one go lepszym nie czynią (św. Grzegorz).

11. Ile dusz bawi się wymyślaniem drobnych umartwień, przez co czują się jakby zwolnione od tych umartwień, jakie życie, praca ze sobą przynoszą (św. Urszula Ledóchowska).

12. Na krzywdzie ludzkiej nie zbudujesz szczęścia. Z człowieczych kości nie postawisz domu (Roman Brandstaetter).

13. Jeśli życie jest nieszczęśliwe, ciężko je znosić; jeśli szczęśliwe – żal się z nim rozstawać. Krótko mówiąc: „Nie kijem go, to pałką” (Jean de La Bruyere).

14. Zbyt wielu ludzi wdrapuje się teraz na krzyż tylko po to, żeby ich można było widzieć z większej odległości, nawet jeśli w tym celu trzeba trochę podeptać Tego, który znajduje się na krzyżu od tak dawna (Albert Camus).

15. Ludzie często na to, żeby ukoić cierpienia, zadają je innym (Feliks Chwalibóg).

16. Najgorszym cierpieniem jest duszy chłód (Georges Clemenceau).

17. Więzienie bez wykupu – udręka bez cierpliwości – łoże choroby w domu wzgardy (Samuel Taylor Coleridge).

18. Świadome życie bez ustalonego światopoglądu to nie życie, tylko męka, zgroza (Antoni Czechow).

19. Najcięższe dla człowieka są cierpienia, których źródłem jest niemożność porozumienia się z bliźnim (Mikołaj Gogol).

20. Kiedy wiemy, że Bóg jest z nami, możemy wiele znieść, albowiem ból i smutek przeminą, zaś radość i spokój powrócą. Ale jeśli Boga nie ma… albo jeśli czujemy, że jesteśmy odrzuceni… to jest miażdżący ciężar, za wielki, aby dusza mogła go znieść. Możemy się jedynie modlić: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił” (Ps 22, 1) [kard. George B. Hume].

21. Często ludzie zowią nieszczęściem to, co jest łaską Bożą (Ignacy Krasicki).

22. Niejeden narzeka na nieszczęście, a właśnie przez nie ręka Boża wyrywa nas z przepaści zguby (Józef I. Kraszewski).

23. Bolesny jest poród człowieka, zwłaszcza gdy rodzi sam siebie w wieku dorosłym (Stanisław Jerzy Lec).

24. Najcięższym krzyżem, jaki nam nałożono, jesteśmy zawsze my sami (Odilo Lechner).

25. Czas nieszczęścia i czas biedy to czas, w którym ludzie najprędzej do Boga się udają (autor nieznany).

26. Jedynym nieuleczalnym cierpieniem jest to, które sobie samemu stwarza egoizm (Maurice Maeterlinck).

27. To, co szlachetne, jest zawsze w poniżeniu (Wasilij Rozanow).

28. Jęczeć nad minionym nieszczęściem, to najpewniejszy sposób, by inne przyciągnąć (William Shakespeare).

29. Mówisz, że cierpienia są złem. Nic jednak bardziej niż cierpienia nie łączy ludzi miłością (Lew Tołstoj).

30. Do łaknącego należy chleb, który ty zatrzymujesz; do nagiego szata, którą ty chowasz do skrzyni; do bosego obuwie, któreś zachował. To ty krzywdzisz tylu, iluś mógł obdarzyć (św. Bazyli Wielki).

31. Miłość czyni największy ciężar lekkim i wszelką gorycz przemienia w słodycz (św. Franciszek z Asyżu).